To był szczególny czas: czas smutku, modlitwy, pytań o sens tej tragedii. Czas wyrażania solidarności z rodakami w kraju i pokazania, że Polacy mieszkający za granicą i Polacy w kraju stanowią jedność.

 Charakterystyczne, że próbując wyrazić to, co trudno nazwać słowami: nasze niedowierzanie, nasz ból, przerażenie i strach, sięgaliśmy po słowa poetów, sięgaliśmy po słowa psalmów. Większość wpisujących się do Księgi Kondolencyjnej na stronie "Poloniki" powtarzała: "Wieczne odpoczywanie racz im dać, Panie..". Padały słowa - zaklęcia z wiersza ks. Jana Twardowskiego "spieszmy się kochać ludzi, tak prędko odchodzą" albo z wiersza o Matce Boskiej, która nie ma swojej kaplicy, która "przeszła przez Katyń", więc już "nie płacze", tylko "rozumie". Inni przysięgali, powtarzając za Edwardem Stachurą, że "płynie czas i zabija rany".

Prezydent Republiki Austrii, Heinz Fischer: „W imieniu Republiki Austrii i austriackiego narodu chciałbym wszystkim Polakom, rodzinie Prezydenta RP oraz bliskim wszystkich innych ofiar katastrofy złożyć kondolencje i wyrazy najgłębszego współczucia. Mogę zapewnić, że w tych trudnych chwilach Austriacy czują się szczególnie związani z Polakami i wspólnie z nimi przeżywają żałobę ".

Kanclerz Republiki Austrii, Werner Faymann: „Jestem głęboko poruszony katastrofą samolotu pod Smoleńskiem, w której zginął prezydent Lech Kaczyński wraz z Małżonką i wieloma innymi osobami. Ten tragiczny wypadek sprawił, że Polska jako państwo poniosła wielkie starty. Nasze kondolencje i wyrazy współczucia kierujemy przede wszystkim pod adresem rodzin ofiar katastrofy i całego polskiego społeczeństwa".