Tak brzmiało hasło tegorocznej Franciszek Józef I był najdłużej panującym monarchą w Europie, rządził aż 68 lat. Żartuje się, że dzięki niemu „wiek XIX trwał 116 lat, kończąc się wraz z jego śmiercią”. w którym uczestniczyło prawie 500 uczniów w wieku od 12 do 21 lat, posługujących się aż 41 językami. Spośród nich jury wyłoniło 93 finalistów i – wreszcie –15 laureatów. To zaszczytne miano otrzymał m.in. pochodzący z Polski Jan Niziołek.

Finał tegorocznej edycji konkursu odbył się w marcu w wiedeńskim ratuszu. Honorowymi gośćmi uroczystości byli Sandra Frauenberger, radna ds. integracji i szkolnictwa, Sebastian Kurz, minister spraw zagranicznych i ds. integracji, i Jürgen Czernohorsky, prezes Wiedeńskiego Stadtschulrat. Organizatorem konkursu jest Verein Wirtschaft für Integration (VWFI).

– Ten konkurs nam uświadamia, że wielojęzyczność ma sens – podkreśliła Sandra Frauenberger. Zadaniem uczestników konkursu było przygotowanie przemówień i wygłoszenie ich w języku ojczystym i w języku niemieckim. Ważne było płynne przechodzenie z jednego języka na drugi. I wszyscy młodzi ludzie spisali się wspaniale!

A oto, co o sobie powiedział nam Jan Niziołek, 13-letni laureat konkursu, któremu serdecznie gratulujemy!

Dlaczego zdecydowałeś się wziąć udział w tym konkursie?
– Na początku nie chciałem, ale moja wychowawczyni mnie namówiła.

Skąd wziąłeś pomysł na temat referatu?
– To nie było wcale łatwe. Juz myślałem nawet, że zrezygnuję. Nagle na YouTube zobaczyłem wywiad z chłopakiem o szkole. On przyjechał do Austrii i nie znał języka niemieckiego. Nie miał kolegów i był bardzo samotny. Wtedy dopiero zrozumiałem, jak ja mam dobrze, że rozumiem i po polsku, i po niemiecku. I o tym napisałem moją pierwszą przemowę. Napisałem o sobie.

Opowiedz o samym konkursie: o eliminacjach, przebiegu konkursu, finale oraz o nagrodzie.
– W konkursie wzięło udział prawie 500 uczniów. Były dwie rundy: regionalna i finałowa, a więc musiałem przygotować dwie przemowy. Główną nagrodą jest tygodniowa wycieczka do Chorwacji i Montenegro.

Co dla Ciebie oznacza to, że zostałeś laureatem konkursu?
– Do tej pory nie wiem, jak się to stało, ale bardzo się cieszę.

Powiedz coś o swoich zainteresowaniach.
– Interesuję się głównie muzyką, gram na fortepianie i saksofonie. Najbardziej lubię jazz i improwizacje. Poza tym gram w tenisa i lubię czytać.

Urodziłeś się w Austrii. Jak to się stało, że tak dobrze mówisz i piszesz po polsku?
– Dobre pytanie. Niestety nigdy nie chodziłem do polskiej szkoły, ale w domu rozmawiamy po polsku i rodzice zawsze czytali nam polskie książki. Ja lubię dużo mówić, więc nawet gdy powiem coś źle, to ktoś mnie poprawi, a ja się przez to uczę. Nie ukrywam, że z pisaniem mam pewne problemy.

Czy często jeździsz do Polski?
– Każde święta spędzamy w Polsce. W wakacje też jadę z siostrą na tydzień do babci i dziadzia.

Justyna Ossowska, Polonika nr 254, maj/czerwiec 2016.

Przemówienie finałowe Jana Niziołka:

„Ich erhebe meine Stimme gegen die Verwendung von ATOMENERGIE“

Sehr geehrte Jury, sehr verehrtes Publikum, herzlich willkommen zu meiner Rede.
Ich heiße Jan Niziołek, bin 13 Jahre alt und besuche derzeit das Purkersdorfer Gymnasium.

Szanowni Państwo, szanowne Jury,
miło mi wszystkich powitać i zaprosić do wysłuchania mojego przemówienia.
Nazywam się Jan Niziołek, mam 13 lat i uczęszczam do gimnazjum w Purkersdorfie.
Tym razem nie musiałem się wcale zastanawiać nad tematem mojej przemowy.

Ich wusste sofort, dass ich diese Gelegenheit ergreifen muss und gegen die Verwendung von Atomenergie protestieren möchte!
Sauber, sicher und kostengünstig – so wurde die Atomkraft seit Jahrzehnten angepriesen.

Okazuje się jednak, że nawet ze sprawnie działającej elektrowni jądrowej wydostają się promienie radioaktywne i skażają środowisko, a tym samym ludzi i zwierzęta.

In einer Zeitung habe ich nämlich gelesen, dass sich noch im Umkreis von 30 bis 40 km um das Atomkraftwerk Krebserkrankungen häufen.
Ist das nicht unfassbar?

Widocznie dla koncernów atomowych jest to zupełnie bez znaczenia, bo dalej inwestują w elektrownie jądrowe.

Im Sommer fahre ich so gerne mit meinen Eltern und meiner Schwester ans Meer. Ich kann mir fast die Sommerferien nicht anders vorstellen. Ich schwimme, sammle schöne Muscheln und baue Burgen aus Sand. Am Abend gehen wir frischen Fisch oder Meeresfrüchte essen
Aber man denkt nicht an die Kinder, aus der Region um Fukushima herum, die ihr Leben auch so gerne genießen würden…

Te dzieci też chciałyby beztrosko pływać w morzu, budować zamki z piasku, zbierać muszelki albo jeść świeże ryby na kolację….
Ale to nie jest możliwe.
Morze jest tam radioaktywnie skażone, piasek, muszelki i ryby są napromieniowane.
Te dzieci nie jadą już na wakacje, nie mogą już beztrosko się bawić.

Diese Kinder mussten alles zurücklassen. Stellen sie sich vor: Alles, was diese Kinder je geliebt hatten, musste in ihren Häusern bleiben, nicht einmal den Teddybären oder den Hund, ihren besten Freund, durften sie mitnehmen… Ganze Ortschaften wurden evakuiert. Die Familien durften keine Habseligkeiten mitnehmen, keine Tiere, keine Fotos, gar keine Gegenstände, alles was Ihnen geblieben ist, sind Erinnerungen. Erinnerungen an die glückliche Kindheit. Diese Kinder konnten weinen, vor Wut schreien und konnten dennoch nichts tun. Machtlos mussten sie zusehen. Alles war auf einmal weg… Ich kann mir das nicht einmal vorstellen, dass ich nicht mehr zu meinem Hund darf, dass ich nicht mehr in mein Zimmer darf. Nie mehr, nie! - bis ans Ende meines Lebens…
So und was jetzt? Vor kurzem stand in der Zeitung: „Japan kehrt zur Atomkraft zurück, der erste Kernreaktor wird wieder hochgefahren“. Ich habe meinen Vater gefragt, ob sich da vielleicht jemand einen Scherz erlaubt oder ich etwas falsch verstanden habe? Aber: Nein! Die meinen es ernst und beginnen dort wo gerade eben alles zerstört wurde, wieder von neu. Aber eines ist klar…
Es ist nur noch eine Frage der Zeit, bis der nächste Unfall passiert. Werden die Leute denn nie aus ihren Fehlern lernen!?

Tysiące ofiar katastrofy w Fukushimie, tysiące chorych i tysiące bez dachu nad głową. Cały region jest skażony radioaktywnie na następne stulecia, a oni znowu chcą ryzykować? Gdzie tu jest zdrowy rozsądek? Przecież tu chodzi o naszą planetę, o nas, o radioaktywne skażenie naszej ziemi?

Ja, das stimmt ich bin nur ein Kind, aber ich kann denken und mit meiner Vernunft würde ich es nie mehr riskieren! Aber leider können wir Kinder nichts machen. Deswegen ergreife ich nun die Gelegenheit und erhebe heute und hier meine Stimme gegen die Atomkraftwerke! Ich protestiere im Namen der Fukushima-Kinder, im Namen der Tschernobyl-Kinder und aller Kinder dieser Welt.

Nie chcemy żadnych elektrowni jądrowych, bo zagrażają naszemu środowisku!
A my chcemy żyć szczęśliwie, my chcemy jeździć nad czyste morze, pływać i budować zamki z piasku. My chcemy jeść świeże ryby na kolację!

Als ich so über das verunreinigte Wasser, verschmutzte und verstrahlte Umwelt nachgedacht habe, bekam ich einen Schreck. Vieleicht werden meine Ururururenkel grad noch so viel über Fische wissen, wie wir heute über Dinosaurier lernen?
Was werden sie dann essen, werden sie noch überhaupt etwas zu essen haben? Werden sie noch sauberes Wasser zum Trinken haben?

Musimy wreszcie zacząć myśleć o naszych praprawnukach. Mamy tyle możliwości, zacznijmy więc już dzisiaj wykorzystywać czystą energię elektryczną.

Wir können schon heute die Sonne und die Kraft des Windes und des Wassers nutzen. Oder vielleicht sogar bald die Energie eines Blitzes. Es ist wahrscheinlich erst der Anfang unserer technischen Möglichkeiten. Es ist nicht billig. Aber ich habe gelesen, dass der erste Computer für einen normalen Menschen auch zunächst ein Vermögen gekostet hätte. Und dann haben die Forscher gearbeitet und immer bessere, kleinere und billigere Computer hergestellt und bald hat keiner mehr die Schreibmaschine oder das Telegramm verwendet. Nun haben alle meine Freunde einen eigenen PC bzw. Smart Phone. Und genauso würde es mit der Umstellung auf erneuerbare Energie aussehen.

Podobno za około 80 lat zabraknie węgla, gazu ziemnego, ropy naftowej oraz uranu, tzn. człowiek zostanie i tak zmuszony do przejścia na inne źródła energii elektrycznej.
Ale jeśli juz teraz zaczniemy wykorzystywać czystą energię, to przez następne kilkadziesiąt lat dzięki postępowi technicznemu będziemy mieć czysty i tani prąd, a bogactwa naturalne zachowają się jeszcze dla następnych pokoleń.

Darüber hinaus werden wir keinen neuen Atommüll produzieren, transportieren, zwischenlagern und abbauen müssen. In den vergangenen Jahren wurden nämlich auf der Erde fast 350.000 Tonnen hochradioaktive Abfälle angesammelt und man weiß nicht mehr, wohin damit.
Und, last but not least, kann in jedem Atomkraftwerk jederzeit ein Unfall mit verheerenden Folgen passieren.
Nie ma stuprocentowego bezpieczeństwa. Dowodem tego jest długa lista tragicznych wypadków i awarii w elektrowniach jądrowych na całym świecie.
In den letzten Jahren hat sich die Lage noch dadurch verschärft, dass es nicht unwahrscheinlich ist, dass AKWs das Ziel von Terroristen sein werden. Und gegen gezielte Terroranschläge ist kein Atomkraftwerk gerüstet.

Dziękuję za uwagę!
Danke für Ihre Aufmerksamkeit!
Do widzenia!