Społeczeństwo

Już za chwilę Wielkanoc. Tym razem pojadę do domu. Wprawdzie zaledwie wczoraj wróciłam z Warszawy, ale przecież lekarz powiedział, że na święta wypuści mamę ze szpitala. Tak się cieszę.

Był pochmurny październikowy dzień 2006 roku, kiedy wyruszyłem z Polski do Anglii rozpocząć nowe życie. Wiedziałem już wtedy, że moją pierwszą pracą na wyspie będzie stanowisko opiekuna w domu spokojnej starości.

Ból w krzyżach spowalniał jej ruchy. Pracowała już dwie godziny i wiedziała, że z trudem zmieści się w zaplanowanym czasie.

Konsekwencją stanu wojenngo w 1981 była masowa emigracja Polaków. Niektórzy trafili do obozu w Traiskirchen - przypomnijmy zatem, jak to było ponad 30 lat temu.

Z polskimi dziećmi mieszkającym w Wiedniu rozmawialiśmy o Polsce, o Austrii, o szkole i o innych ważnych sprawach.

Mieszkam w Austrii ponad dwadzieścia lat. Ostatnio urzędnik jednej z wiedeńskich instytucji potraktował mnie opieszale. Opowiedziałem o tym mojemu austriackiemu koledze z pracy. – Poskarż się w urzędzie solnym – odparł, szczerząc w uśmiechu zęby. Poprosiłem go o wyjaśnienie. Jego rada okazała się na tyle skuteczna, że na mojej twarzy pojawił się równie szeroki uśmiech.

- Większość życia jestem na emigracji - mówi jeden z naszych rozmówców. Wiadomo, że najtrudniejszy jest pierwszy krok. Jest to prawda uniwersalna i dotyczy każdego aspektu życia. Trzeba jednak przyznać, że wyjazd na emigrację jest czymś naprawdę wyjątkowo trudnym.

Bardzo, bardzo panią proszę... proszę przyjść na rozprawę, pani musi usłyszeć tę sędzinę, zobaczyć jak ona się zachowuje, inaczej mi pani nie uwierzy! 

Od roku 1965 austriackie święto narodowe obchodzone jest 26 października. Dlaczego ówczesny rząd wybrał właśnie tę datę?

Co sobotę w samym centrum Wiednia na Naschmarktcie - najsłynniejszym wiedeńskim targu, odbywa się największy w stolicy Flohmarkt, czyli pchli targ.