Mąż i ja mamy dziecko w wieku przedszkolnym. Obydwoje pracujemy. Nasze dziecko często choruje i nie mamy z kim go zostawić w domu. Czy należy nam się zwolnienie na okres choroby dziecka?

- Każdemu pracownikowi należy się urlop opiekuńczy na opiekę nad dzieckiem lub członkiem rodziny mieszkającym pod tym samym dachem (tzw. Pflegeurlaub). Wymogiem jest fakt, że opieka jest konieczna, ponieważ chory nie jest w stanie sam sobą się zaopiekować i nie ma nikogo innego, kto mógłby się tym zająć. Jeśli obydwoje rodzice pracują, to sami mogą wybrać, kto zostanie z dzieckiem w domu. Pracodawca nie może wyznaczyć, kto ma zostać w domu. Naturalnie może wymagać potwierdzenia lekarskiego, że taka opieka jest konieczna (tzw. Pflegebeduerftigkeit). Od kilku lat taki urlop należy się również przybranym rodzicom, jeśli mieszkają pod tym samym dachem.
Prawo do zwolnienia należy się też w przypadkach, kiedy dziecko, które nie jest starsze niż 10 lat, musi leżeć w szpitalu.
W okresie roku należy się jeden tydzień takiego zwolnienia, czyli w przypadku 5-dniowego tygodnia pracy należy się 5 dni zwolnienia. Takie zwolnienie można brać w wymiarze dziennym, ale też w wymiarze godzinnym. Jeśli pracuje się na etat w wymiarze 38,5 godzin, to należy się 38,5 godzin zwolnienia.
Jeśli dziecko, które nie skończyło jeszcze 12-tego roku życia, po wykorzystaniu jednego tygodnia urlopu opiekuńczego nadal potrzebuje opieki, to należy się drugi tydzień. Natomiast po wykorzystaniu drugiego tygodnia zostaje już tylko możliwość wykorzystania regularnego urlopu lub po wykorzystaniu i tego – nieodpłatnego. W tym celu nie jest konieczna zgoda pracodawcy. Należy go jedynie poinformować.
Jeśli dziecko natomiast zachoruje na dłuższy okres (np. wielomiesięczny), to istnieje możliwość przejścia na karencję opiekuńczą (tzw. Pflegekarenz), w ramach której otrzymuje się 55 % zarobku netto. Taka karencja może trwać maksymalnie 3 miesiące i wymaga zgody pracodawcy.

Moja wnuczka mieszka po rozwodzie rodziców u matki. Niestety nie umożliwia mi ona widzenia się z wnuczką. Co mogę zrobić?
- Zasadniczo rodzice decydują, z kim dziecko może się widzieć i jak długo. Jeśli więc ojciec dziecka w ramach swoich dni widzenia się z wnuczką, umożliwi Pani widzenie się z dzieckiem, to matka nie jest w stanie temu zapobiec. Jeśli natomiast ojciec nie chce „dzielić” się tym czasem, to ma Pani możliwość osobnego prawa do widzenia się z wnuczką. Prawodawca przewidział własne prawo dziadków do widzenia się z wnukami. W oparciu o to można w sądzie rodzinnym złożyć wniosek o uregulowanie prawa do kontaktu wnuczki z dziadkami. Należy jednak zauważyć, że prawo do kontaktu dziadków jest słabsze od prawa do kontaktu rodziców. To oznacza, że Pani jako babcia dostanie co prawda prawo do kontaktu z wnuczką, ale na pewno w mniejszym wymiarze niż ojciec. Oczywiście to tylko wtedy, jeśli nie ma innych przeciwwskazań, które mogłyby takie widzenie uniemożliwić.

Zostałem ostatnio złapany na kradzieży. Po przesłuchaniu policja wypuściła mnie na wolną stopę. Co mi dalej grozi?
- Na podstawie kodeksu karnego za kradzież grozi na terenie Austrii kara pozbawienia wolności do sześciu miesięcy lub grzywna pieniężna do maksymalnej wysokości rocznego zarobku. Ta kara wzrasta do trzech lat, jeśli wartość skradzionej rzeczy przekracza 5000 euro lub kradzież popełniona została w trakcie pożaru lub innej trudnej sytuacji osoby okradzionej. To samo dotyczy też kradzieży w ramach zorganizowanej grupy (tzw. kriminelle Vereinigung) lub w celu utrzymywania się z kradzieży (tzw. gewerbsmäßiger Diebstahl). Jeśli natomiast wartość skradzionej rzeczy przekracza wartość 300 000 euro, to kara pozbawienia wolności wzrasta nawet do dziesięciu lat. Jest jeszcze wiele innych szczególnych przypadków, które powodują wyższą karę. W konkretnym przypadku warto więc skonsultować się z adwokatem.
Po przesłuchaniu Pana oraz po przeprowadzeniu całego śledztwa policja jest zobowiązana przesłać cały akt do prokuratury. To prokurator po zapoznaniu się z tym aktem podejmuje decyzję, czy wystosowany zostanie akt oskarżenia, czy sprawa zostaje umorzona. Jeśli wydany zostanie akt oskarżenia, to sprawa trafia przed sąd, który decyduje o winie oraz o karze. Również w tym przypadku warto skonsultować się z obrońcą do spraw karnych.