Mam problemy zdrowotne i w związku z tym równie często jestem na zwolnieniu lekarskim, często trwającym nawet parę tygodni. Będąc na chorobowym, dostałem wypowiedzenie z pracy. Czy to dozwolone? Sądziłem, że istnieje jakaś ochrona pracownika na chorobowym. Czy dostanę zasiłek chorobowy?

– W prawie austriackim nie istnieje zakaz zwalniania w czasie zwolnienia lekarskiego ani też ogólnej ochrony przed zwolnieniem w przypadkach choroby. Oznacza to, że pracodawca ma prawną możliwość wypowiedzenia umowy, gdy pracownik jest chory. Z chwilą otrzymania wypowiedzenia podczas zwolnienia chorobowego rozpoczyna się tzw. okres wypowiedzenia (Kündigungsfrist), a stosunek pracy kończy się z dniem tzw. terminu wypowiedzenia (Kündigungstermin). Nie ma też uregulowań prawnych, dzięki którym pracownik mógłby się powołać na tzw. „Unzeit”, czyli bardzo dla niego niekorzystny czas. Aby wypowiedzenie było skuteczne, pracownik musi je otrzymać. Jeśli przebywa podczas zwolnienia w domu, musi ono zostać dostarczone na jego adres. Jeśli jednak mamy do czynienia z pobytem w szpitalu, wysłanie wypowiedzenia na adres domowy nie jest wystarczające, aby nastąpił skutek prawny, czyli zapoczątkowanie okresu wypowiedzenia, gdyż nie można liczyć się z tym, że adresat zapozna się z jego treścią.
Najistotniejszą kwestią jest oczywiście zasiłek chorobowy. Tutaj mogę Pana uspokoić: wprawdzie stosunek pracy wygasa z dniem upływu okresu wypowiedzenia, ale nie jest to jednoznaczne z wygaśnięciem zasiłku chorobowego. Oznacza to, że prawo do otrzymania przysługującej wypłaty i/lub zasiłku chorobowego przysługuje zgodnie z prawem pracy, aż do czasu powrotu pracownika do zdrowia albo wykorzystania całego kontyngentu zasiłku chorobowego. Kontyngent ten zależy od wielu czynników, takich jak np. rodzaj umowy czy ilość lat pracy na danym stanowisku.
Kupiłam dość drogi bilet do opery, płacąc 160 euro. W związku z pandemią i lockdownem wydarzenie zostało odwołane. Do tej pory zawsze dostawałam w takiej sytuacji zwrot ceny biletu w gotówce. Teraz tylko część tej kwoty została mi zwrócona w gotówce, a część w formie kuponu. Czy mogę domagać się zwrotu pełnej kwoty w gotówce?
– Zgadza się, że przed pandemią konsument mógł się ubiegać o zwrot ceny biletu w gotówce, to uległo jednak tymczasowej zmianie. Z dniem 28 kwietnia 2020 r. została uchwalona Ustawa o ochronie sztuki, kultury i sportu (tzw. „KuKuSpoSiG”), która miała na celu zabezpieczyć płynność sektora sztuki, kultury i sportu. Ustawa ta wygaśnie dopiero z końcem 31 grudnia 2022 r.
Nowe zasady umożliwiają organizatorom wydarzeń kulturowych i sportowych zaoferowanie zwrotu części ceny w formie kuponu (Wertgutschein). W porównaniu z innymi krajami Unii Europejskiej, w Austrii wysokość ceny biletu jest decydująca dla formy dokonania zwrotu. W przypadku biletów o wartości nieprzekraczającej 70 euro organizator może wystawić kupon aż na całą zapłaconą kwotę. Jeśli chodzi o bilety znajdujące się w przedziale cenowym między 70 a 250 euro, wartość kuponu może wynosić maksymalnie 70 euro, reszta kwoty musi zostać uiszczona w gotówce. Jeśli natomiast cena biletu przekracza 250 euro, organizator jest zobowiązany do wypłacenia 180 euro, resztę kwoty może wystawić w formie vouchera. Zgodnie z ustawą w Pani przypadku kupon może opiewać na 70 euro, a 90 euro powinno zostać wypłacone w gotówce. Jeśli bardzo Pani zależy na tym, aby otrzymać całą kwotę w gotówce, jest tylko jedno wyjście, a mianowicie można nie wykorzystać kuponu i odczekać, aż straci swoją ważność, tj. 31 grudnia 2022 r. Po upływie tej daty organizator jest zmuszony do wypłacenia pełnej kwoty w gotówce. Istnieje również możliwość przepisania kuponu na inną osobę.
Bardzo niespodziewanie dla mnie okazało się, że jestem w ciąży, ponieważ mój ginekolog przypadkowo zaniedbał swoje obowiązki, jeśli chodzi o dobranie odpowiedniej antykoncepcji. Co mam zrobić w tym przypadku, jeśli nie chcę poddać się aborcji? Czy mogę się ubiegać o odszkodowanie?
– Jeśli chodzi o odpowiedzialność lekarską w takich przypadkach, jest to bardzo kontrowersyjny temat nie tylko w społeczeństwie, ale również w orzecznictwie sądowym. Rozróżnia się dwa podstawowe pojęcia wywodzące się z języka angielskiego, tzw. „wrongful birth”, czyli niewłaściwe narodziny, oraz „wrongful conception”, czyli niewłaściwe poczęcie.
Niezależnie od przypadku, judykatura jest zgodna co do faktu, że dziecko nigdy nie może stanowić szkody i za sam fakt narodzin nigdy nie przysługuje odszkodowanie! Jedynym aspektem debatowanym w takich przypadkach jest kwestia utrzymania dziecka, czyli krótko mówiąc, kiedy lekarz ma obowiązek płacenia alimentów rodzicom w przypadku zaniedbania swoich obowiązków? Jeśli lekarz nie poinformował ciężarnej pacjentki o niepełnosprawności jej nienarodzonego dziecka i jeśli to ono się urodzi, jest to przypadek „nieprawidłowego porodu”. Rodzice takiego dziecka urodzonego z niepełnosprawnością mogą ubiegać się o pełne alimenty od lekarza. Matka musi jedynie wykazać, że skorzystałaby z aborcji, gdyby wiedziała o niepełnosprawności embrionu. Jeśli fakt ten zostanie pomyślnie przez nią udowodniony, powstaje obowiązek alimentacyjny lekarza.
Natomiast jeśli zachowanie lekarza prowadzi do niechcianej ciąży, mówi się o „błędnym poczęciu”. Jest to konstelacja taka, jak nieprawidłowo przeprowadzona sterylizacja, niewłaściwie dobrana antykoncepcja itp. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem rodzicom nie przysługują alimenty, ponieważ urodzenie zdrowego dziecka nie powoduje żadnej szkody. Od tego stanowiska jest jeden wyjątek – jeśli okaże się, że utrzymanie dziecka stanowi zagrożenie dla tzw. minimum egzystencjalnego rodziców, lekarz może być zobowiązany do zapłaty alimentów. Są to jednak skrajne przypadki, w których utrzymanie nawet zdrowego dziecka sprawia, że rodzice nie są w stanie pokryć własnych kosztów życia.