Z austriackiej książki kucharskiej wynika jednoznacznie, że ucztowanie i picie należy do ulubionych zajęć Austriaków. Jeden z najsłynniejszych deserów kojarzonych z Wiedniem, Kaiserschmarren, przygotowany z mleka, mąki i jajek, powstał w czasach Monarchii Austro – Węgierskiej i był ulubionym przysmakiem cesarza Franciszka Józefa. Podobno dworski kucharz wymyślił go ze względu na słabe zęby cesarzowej Sisi, która niestety nigdy nie polubiła tego arcydzieła rodzimej sztuki kulinarnej. Cóż, Sisi liczyła kalorie…

            Innym przysmakiem z jajek, mąki i mleka są Salzburger Nockerln, których historia sięga XVI w. Legenda mówi, że zapiekanymi kluseczkami podawanymi przez swą ukochaną, Salome Alt, delektował się słynny salzburski książę, arcybiskup Wolf Dietrich von Raitenau. Z tego związku narodziło się aż 15 dzieci, więc może warto częściej przyrządzać Salzburger Nockerln?
          

Franciszek Józef uwielbiał wołowinę, która za jego czasów stała się główną potrawą kuchni wiedeńskiej. Najczęściej podawano ją w wersji duszonej ze smażonymi kartoflami, puree ze szpinaku i sosem chrzanowym. Wołowina była sprowadzana z Węgier. Woły pędzono do Wiednia na piechotę, aby w ten sposób uzyskać jak najbardziej miękkie mięso i podawać przysmaki cesarza: łopatkę i Tafelspitz. 
            Ze sznyclem z kolei związana jest następująca anegdota: feldmarszałek hrabia Radetzky, będąc w Mediolanie w roku 1848, tak rozsmakował się w mediolańskim sznyclu, czyli panierowanym kotlecie cielęcym, że wysłał przepis do Wiednia. Dworscy kucharze zmienili go jednak: do panierki dodali mąkę, mięso usmażyli na smalcu, a nie oliwie, a zamiast po schab z kością sięgnęli po kawałek cielęcego udźca. W ten oto sposób powstał przebój austriackiej kuchni, który od końca XIX w. jest głównym daniem w austriackim menu.
           

Najsłynniejszym przysmakiem wywodzącym się z Czech, a pojawiającym się we wszystkich kuchniach regionalnych Austrii są knedle: polecamy  tyrolskie knedle z boczkiem, knedle ziemniaczane, knedle z twarożkiem i słodkie knedle nadziewane morelami z doliny Wachau.
            Większość austriackich dań nosi typowo austriackie nazwy, czasami nie wystarczy dobra znajomość języka niemieckiego, żeby je rozszyfrować.

Backhendl. Kurczak krojony w kawałki, panierowany w bułce tartej i jajku, podawany z sałatą mieszaną oraz sałatką ziemniaczaną.
Erdäpfel. Pierwsze ziemniaki przybyły do Wiednia w 1588 roku i opanowały austriacką kuchnię: od puree przez knedle, placki ziemniaczane, aż po sałatkę ziemniaczaną.
Frankfurter. Wiedeńska kiełbaska obecna wszędzie: od Wurstlstandów po karty dań najlepszych hoteli.
Grammelschmalz. Smalec ze skwarkami, którzy Austriacy uwielbiają tak samo jak Polacy!
Kaiserschmarren. To lekkie, puszyste kawałki naleśników podawane z powidłami śliwkowymi i cukrem pudrem. Deser może być serwowany z innymi konfiturami, naleśniczki mogą być dodatkowo karmelizowane i doprawione rodzynkami.
Knödel. Flagowa potrawa Górnej Austrii – na słodko z morelami, jako danie główne z mięsem lub jako dodatek do zupy.
Lungenbraten. Chodzi tu nie o płuca, tylko o najlepszą część wołowiny, czyli filet, smakowicie opiekany.
Nockerln. Austriacko-węgiersko-czeski odpowiednik włoskich gnocchi, czyli kluski ziemniaczano-serowe, wypełnione na słodko lub mięsem, serem czy warzywami.
Apfelstrudel. Kawałki jabłek przyprawione cynamonem i rodzynkami, zawinięte w cieniutkie płatki ciasta. Nie mylić z szarlotką ani ciastem francuskim.
Rostbraten. Plaster wołowiny serwowany na setki sposobów. Najpopularniejszy to ten z cebulą.
Tafelspitz. Kawałki wołowiny najwyższej jakości, gotowane w specjalnym wywarze warzywnym. Podawane z gotowanymi warzywami, sosem szczypiorkowym i chrzanem z jabłkami.
Wiener Schnitzel. Cieniutko rozbity kotlet cielęcy, wieprzowy lub drobiowy, frytowany w panierce, która nie może przylegać do mięsa. Sznycel podawany jest z sałatką kartoflaną lub ziemniakami z pietruszką.
Topfengolatschen. Tradycyjny wypiek kuchni alpejskiej – słodkie kieszonki wypełnione serem.
Vanillekipferl. Kruche półksiężyce o intensywnym aromacie waniliowym, które je się tylko w czasie adwentu.

Oprac. Anna Zaborowska