Słynny kompozytor przez dziesięć lat kierował Operą Wiedeńską.

Gustav Mahler znał Wiedeń już ze swoich lat młodzieńczych. Pochodzący z Czech utalentowany piętnastolatek w 1875 r. rozpoczął studia w „stołecznym i rezydencjalnym mieście Wiedniu” w konserwatorium „Towarzystwa Przyjaciół Muzyki” w klasie kompozycji i fortepianu, studia zakończył dyplomem w 1878 r. Po kilku latach wędrówki w 1897 r. Gustav Mahler otrzymał upragnione powołanie do renomowanej Opery Wiedeńskiej. Pełniąc swą nową funkcję był najpierw dyrygentem, niedługo później został mianowany przez cesarza Franciszka Józefa I „dyrektorem artystycznym” dworskiej opery.

Około roku 1900 Wiedeń był kulturalnym centrum Europy Środkowej, stolicą cesarstwa, obejmującego 51 milionów mieszkańców i 15 narodowości. Był to okres tzw. „modernizmu wiedeńskiego“ (ok. 1890 do 1910), w którym kulturalne i duchowe życie miasta przeżywało swój niepowtarzalny rozkwit na obszarze architektury, muzyki, literatury i malarstwa, był to czas kawiarnianych literatów, wiedeńskiej secesji i eleganckich salonów. Nastrój nowego początku panujący w epoce fin de siécle zapoczątkował nową erę również w wiedeńskiej operze dworskiej. Pod rządami Mahlera od 1897 do 1907 r. przeżyła ona dekadę intensywnego artystycznego spełnienia.

Natomiast dzieła kompozytorskie Mahlera były bardziej cenione za granicą niż w Wiedniu. Częste tournée koncertowe dyrektora opery wzbudziły falę krytyki i przerodziły się w ostrą kampanię prasową. Ostatecznie w 1907 r. Mahler złożył rezygnację i przyjął ofertę Metropolitan Opera w Nowym Jorku, zostając jej dyrygentem. W tym samym roku dotknęły go również osobiste nieszczęścia. Jego najstarsza córka Maria, którą miał ze swoją żoną Almą, zmarła na dyfteryt, on sam dowiedział się, że jest chory na serce. Kolejne lata Gustav Mahler spędził kursując pomiędzy kontynentami. Zmarł 18 maja 1911 r. w Wiedniu. Jego grób znajduje się na cmentarzu Grinzinger Friedhof, podobnie jak jego córki Marii i żony Almy.